Vroeger liep ik hele afstanden. Nu lijkt die 10 kilometer wandelen een soort onhaalbare afstand. Na mijn trombosebeen voel ik me nog steeds moe. Het weer was er afgelopen zondag naar en ik wil graag weer wat meer in beweging komen nu dat ook mag van de arts, maar ik zat gevangen in mijn eigen negatieve gedachten. Mijn smoesjes gingen aan. Terwijl er tijd genoeg was om lekker te gaan wandelen bedacht ik van alles waarom het echt geen zin had dat ik zou gaan: ‘ik moet straks naar die verjaardag’, ‘het huis is nog een rommeltje’, ‘ik ben moe’, ‘ ik kan het nu nog niet’, ‘ik kan beter wachten tot ik meer energie heb’ en zo ging het door….. Ik leek vergeten hoe ik vanuit kracht en enthousiasme kan denken en ik realiseerde me op dat moment dat ik mijzelf tegenhield met mijn negatieve gedachten. Daardoor was het moeilijk die negatieve spiraal te doorbreken en hield ik mezelf af van succes, stappen, ontwikkeling, groei, het opbouwen van mijn wandelconditie en geluk tegen. Dus besloot ik tegen mezelf te zeggen: ‘Ik kan het!’. En vooral ook ‘Ik doe het!’. Een half uurtje later kon ik vol trots tegen mezelf zeggen dat ik het echt wel weer kan. Al kost het me nog veel energie, ik heb eindelijk weer een klein rondje gelopen. Maar vooral ik heb mezelf bevrijd van negatieve gedachten. En er een goede ervaring voor in de plaats gebracht. Ik heb doorbroken, ik heb vertrouwd, ik ben van mijn plek gekomen want ik geloof niet alles wat ik denk!

Op grote en kleine schaal hebben we gedachten die ons tegenhouden. Die de weg naar DOEN blokkeren. Die succes en geluk buiten de deur houden. Welke gedachte blokkeert jouw weg wel eens? Is het tijd voor doorbreken van jouw negatieve spiraal? Wil jij ook graag van je plek komen? Coaching kan je helpen. Wil je weten of coaching iets voor jou is? Neem gerust contact op met mij.
(naar een blog van The Coach Company)

Delen van dit blog mag, graag zelfs. Svp onder naamsvermelding van Esther Nijbroek, begeleiding bij verlies en rouw.