Esther Nijbroek

Welkom!

• Wat maakt dat je reageert zoals je reageert? Dat je doet zoals je doet?
• Waardoor ben je vastgelopen?
• Waarin heb je ondersteuning nodig?
• Hoe ga je om met verlies, loslaten en afscheid nemen?
• Wat heb je nodig om verder te kunnen (leven) met het verlies?

Het gaat hierbij niet om de gebeurtenis of om de klachten maar hoe je er mee omgaat. Jij als mens staat centraal en samen werken we aan het eigen maken van nieuwe (handelings)patronen en het weer leren vertrouwen op jezelf. Rouw- en verliesbegeleiding is zowel voor kinderen als volwassenen. Soms is vergoeding mogelijk via het loket Wmo/Jeugdwet van de gemeente en soms via je zorgverzekeraar:  https://esthernijbroek.nl/category/werkwijze/vergoeding/ Daar leg ik ook uit wat het verschil is tussen mijn particuliere cliënten en verwijzingen via het loket Wmo/Jw (gemeente).
Voor praktijkinformatie zoals Algemene Voorwaarden, het Privacyreglement, Toestemmingsformulier, het KIWA keurmerk voor ZZP’ers in de Zorg, AGBcodes, lidmaatschap van beroepsvereniging CAT (level 3), KvKnummer en BTWnummer zie: https://esthernijbroek.nl/category/contact/

Spreekster bij uitvaarten
Een bijzondere begeleidingsvorm van rouwbegeleiding is mijn werk als spreekster bij uitvaarten. Samen geven we vorm en inhoud aan een uniek eerbetoon aan jouw dierbare. Je bepaalt wat je zelf wilt doen en geeft aan waarin ik je kan ondersteunen. Het organiseren van de afscheidsdienst, waarin je op jouw eigen wijze afscheid neemt, is een eerste stap om het verlies te benoemen en geeft kracht en troost in de rouwverwerking.

Mijn proces van verlies- en rouw
Dat het dragen van verlies en rouw niet makkelijk is heb ik zelf ervaren. Een auto-ongeval in 1992 zette mijn hele leven op zijn kop. De geplande verhuizing met mijn partner naar Polen moest worden uitgesteld. Het was een lang en soms moeizaam proces van zoeken naar herkenning en erkenning van de klachten, het leren leven met een scala aan ongemakken en afscheid nemen van een actief bestaan. Ook het stranden van mijn relatie – en daaruit voortvloeiend mijn terugkeer naar Nederland in 2011 – was een proces van rouwverwerking. Het leven weer oppakken bleek een hele uitdaging.
In 2019 had ik opnieuw te leren omgaan met verlies. Verlies van gezondheid. Een trombosebeen in maart van dat jaar kreeg een lange nasleep. Gelukkig is na een periode van zoeken en veelvuldig artsenbezoek ontdekt waarom ik maar niet herstelde en klachten bleven aanhouden. Er bleek sprake van longembolieën en in 2021 kreeg ik te horen dat ik aangeboren te weinig en te klein aangelegde lymfevaten in de benen heb die de pijnklachten (en risico op trombose) in de benen veroorzaken.
Een coronabesmetting in 2021, nog voor de inentingscampagne, gaf mijn gezondheid opnieuw uitdagingen. Meer willen dan kunnen, het vroeg om zoeken naar balans. Met een diagnose long-covid, gevolgd door nogmaals een coronabesmetting in 2023, werd ik opnieuw uitgedaagd grenzen te stellen, hulp te vragen en de tijd en ruimte te nemen te herstellen. Deze laatste coronabesmetting viel samen met een kort ziekbed van mijn vader, gevolgd door zijn onverwacht overlijden. Daardoor kon ik er niet voor hem zijn en is het proces van afscheid nemen anders verlopen dan ik had gewild.
Uit ervaring weet ik dus hoe zwaar en eenzaam een rouwproces kan zijn. Maar ook hoe fijn het is dat er verlies- en rouwbegeleiding is die je steunt. Die je leert kijken naar dat wat er nog wel is en naar dat wat nog wel kan, om van daar uit weer op te bouwen. Iemand op wie je mag leunen en die je helpt jezelf beter te leren kennen zodat je weer gaat groeien en bloeien!