‘Wat doe jij als iemand in rouw bij je komt?’ is een vraag die mij vaak gesteld wordt.

‘Hoe help je dan?’. Tja… hoe leg ik uit wat ik doe? Luisteren. Vragen stellen. Belangstelling tonen. Veiligheid, rust en vertrouwen geven. En alles vanuit een gevoel van verbondenheid, DE basis van mijn werk. Vaak is mijn intake een ‘praktische intake’. Daarvoor gebruik ik poppetjes. Ja, echt waar, bij mij aan tafel wordt vaak met Playmobilpoppetjes gespeeld. ‘Waarom dat dan?’. Ik hoor het jullie al vragen. Voor iemand die nog nooit via de ‘’poppetjestaal’’ heeft gesproken zal het raar in de oren klinken, maar de poppetjes vertellen het verhaal. Jouw verhaal. Vertellen over jouw probleem. Stapje voor stapje mag je dan ontdekken dat jouw oplossingspatronen om met rouw om te gaan niet de juiste of de meest passende blijken. Stapje voor stapje ga je zien waar jouw overlevingsmechanisme vandaan komt. Op een veilige manier ga je ontdekken hoe je ook met rouw om kunt gaan. Om daarna te gaan verkennen hoe je je nieuwe patroon kunt verweven in je dagelijkse leven. Meestal gebruik ik daarvoor kaarten uit de NLP (Neuro Linguïstisch Programmeren), zodat we letterlijk over paden en wegen van blaadjes op de grond lopen. Ga je linksom of rechtsaf? Zijn de stappen makkelijk te zetten? En hoe zet je die stappen dan? Wat heb je nodig om de volgende stap te zetten? Wat kom je tegen als je die stap zet? Of hoe kan ik je uitdagen ook de volgende te zetten? Kortom: ik loop een eindje mee om te zorgen dat je rugzak lichter en lichter wordt en gevuld wordt met kracht, zelfvertrouwen en zelfliefde. Dit alles zodat jij zelf, op eigen kracht, je levenspad kunt vervolgen. En ja, dat is elke keer weer een fantastische reis die we samen ondernemen.
(met dank aan @Erna Hiddink Fotografie voor het maken van de foto’s)