Dit is níet leuk….
Au…die pijn die zeurt….
Bah, wat een baaldag!
Alles zit tegen vandaag!
Ook dít nog…
Je kunt de kinderen wel achter het behang plakken.
Een diepe zucht volgt. Je bent de wanhoop nabij. Wie kent dit niet?
Of het loopt al langere tijd niet lekker.
Je zit jezelf een beetje veel in de weg.
Je hebt een kort lontje.
Iedereen en alles irriteert je mateloos.
Je bent zo ontzettend moe, je kunt niet meer….
Je voelt je zo onzeker…
De angst om nou net die stap te zetten wordt groter en groter…
Het verdriet doet zo’n pijn.
Het gemis is zo pijnlijk voelbaar, je hart doet er pijn van.

Ik hoop niet dat jullie op mij lijken. Ik ben namelijk een emo-snoeper. Dat wat ik niet wil voelen snoep ik het liefste weg. Al herken ik steeds beter mijn patroon, het is en blijft een valkuil die zo af en toe de kop weer op steekt.
Mezelf opladen is voor mij lekker buiten zijn. Mijn hoofd leeg maken door te wandelen of in de tuin te werken. Als de tuin op orde is, is mijn hoofd weer leeg. Kom ik thuis na een heerlijke wandeling, dan ben ik weer helemaal bijgetankt.
Mezelf thuis terugtrekken, lekker in mijn oude vertrouwde thuispak doen waar ik zin in heb werkt voor mij ook heel goed. Even helemaal niets doen. De grote boze buitenwereld voor een paar uurtjes buitensluiten. Ongegeneerd voor de tv hangen. Lezen. Luieren. Een dutje in het zonnetje achter glas.

Waar ik zo benieuwd naar ben: hoe laad jij jezelf weer op? Wat is jouw oplossing om (telkens weer) fris en fruitig zonder stress of spanning de dag door te komen? En hoe troost jij jezelf? Kun je jezelf troosten? Hoe doe je dat dan? Wil je jouw tips, adviezen en ervaringen delen, zodat ze een ander ook tot troost en steun kunnen zijn?! Zou super zijn!