Op deze boeddhadag een verhaal.
# leren van de wijsheid van Boeddha
# serieus verhaal, maar… zo waar…!

Eenling zijn…

“Iedereen is een eenling, zei de wijze man,
maar bijna niemand weet het.”
Frederike keek hem ernstig aan. “Waarom niet?”
Omdat de meeste mensen bang zijn voor zichzelf.
Ze willen liever samen eenzaam zijn”.

“Ben ik ook een eenling?” vroeg Frederike.
“Ja, jij ook”, zei de wijze man.
“Zal ik later ook een eenling zijn?” vroeg Frederike.
“Dat hangt van jou af.

Bedenk wel dat het heel moeilijk is om een eenling te zijn.
Ieder mens wil je beïnvloeden. Ieder wil zich met jou bemoeien,
zodat je net zo wordt als zij.
Want als je een eenling wilt zijn, dan blijf je altijd een ander
voor de ander en dezelfde voor jezelf.
Dan blijf je vrij. Zorg dat je vrij blijft!”

“Hoe moet ik dat doen? vroeg Frederike zacht,
ik ben vaak heel bang voor mensen, vooral op school.
Ze schelden me uit omdat ik zo goed kan leren.”

“Dat maakt niet uit, het gaat erom dat je niet bang bent voor jezelf.
Eenlingen reageren altijd op zichzelf en nooit op de ander.
Dus als de ander je uitscheldt, dan scheld je niet terug.
Je vraagt je alleen af: waarom doet dat nou zo zeer in mij?
Is dat mijn trots, is dat mijn onzekerheid, is dat mijn angst?
En waarom wil ik nou zo graag terug schelden?
Komt dat door de ander of komt dat omdat ik zo van schelden houd?
Omdat ik nog zoveel gescheld in mij heb zitten?

Vraag altijd aan jezelf en nooit aan de ander
want anders komt er een ander in je wonen
en weet je niet meer wie je bent.”

De wijze man pakte een beukennootje van de grond en zei:
“Ieder mens is als dit zaadje. De ander is alleen het water
of het zonlicht, maar nooit het zaadje zelf.
Dat zaadje zit in jou.

Verbind je altijd met jouw eigen oorzaak
en niet met de motieven van de ander.
Zo maak je je vrij van de motieven van de ander.
De ander raakt je alleen maar aan,
zoals ook de regen of de zon alleen het zaadje aanraakt,
maar niet weet of er een beukenboom of een dennenboom uitgroeit.”

“Of een roos…..,” zei Frederike.
“Precies, of een roos.
Niemand weet wat jij in je hebt.
Dat moet jezelf ontdekken.

De ander kan je niet raken als jij het niet in je hebt.
Dus iedere keer als je door de ander wordt geraakt,
of dit nu met vloeken gebeurt of een compliment,
met slaan of met een streling,
iedere keer kun je iets over jezelf te weten komen.
Dat is het mooie van de ander.
Dat is het mooie als je een eenling bent.

Een eenling doet dankzij de ander
steeds nieuwe ontdekkingen over zichzelf.
Eigenlijk kan de ander je dus heel weinig aandoen.
Wees dan ook niet bang dat je de ander zou kunnen kwetsen
want dat is niet mogelijk.

Je kunt de ander alleen aanraken
op de plek waar hij al gekwetst was.
Maar dat is dan niet jouw ‘schuld’, dat is een deel van hem.
En het is ook aan hem of hij deze kwetsing vergroot
of juist beter wil leren begrijpen.

Bemoei je niet met de ander maar laat hem vrij.
Voel je niet gehinderd om alles te zeggen wat je wilt zeggen,
zo blijf je in evenwicht.

Zo blijf je vrij van elkaar en geef je je eigen macht niet weg.”
(Uit: ‘Een gelukkig mens en andere geheimen’ van Theije Twijnstra)

Delen van dit blog mag, graag zelfs. Svp onder naamsvermelding van Esther Nijbroek, begeleiding bij verlies en rouw.