Met op voorhand mijn excuses dat ik op deze Werelddierendag een koppeling maak die je misschien niet zo leuk vind….. Want op deze Werelddierendag wil ik stilstaan bij het overlijden van ons geliefde huisdier.
Het verlies van een huisdier werd, toen ik klein was, als heel normaal beschouwd. Dat zegt niks over het gezin waaruit ik kom, maar alles over de tijdsgeest. De desbetreffende kanarie, vis of hond was er ineens niet meer. Er werden weinig tot geen woorden aan vuil gemaakt en binnen korte tijd was er weer een nieuwe in huis. Zo ging dat…
Tegenwoordig heeft ons huisdier – en zeker onze viervoeter – een rol, die waardevol en van betekenis is. Als een hond of poes wegvalt, dan is er een grote leegte. Gelukkig mag het gemis ervan nu ook benoemd worden. Er wordt over de lege plek verteld en het dier krijgt een waardig afscheid. Over vieren van zijn aanwezigheid en de rol van het huisdier in ons leven gesproken…
Sta jij vandaag stil bij Werelddierendag? Zo ja, hoe?

Delen van dit blog mag, graag zelfs. Svp onder naamsvermelding van Esther Nijbroek, begeleiding bij verlies en rouw.