Een aantal weken al komt er een cliënt voor wie het verlies van zijn vrouw lastig is om te accepteren. Het leven is niet meer leuk. De tijd staat stil. En het liefst wil hij de tijd terug draaien. Steeds beter kan hij echter bij zijn gevoel komen. Met vallen en opstaan, met huilen en weer vluchten, een poppetje dat boos wordt omgegooid …; … het rouwproces komt op gang. Steeds beter leert hij met het verdriet te leven, het te dragen als een soort schaduw die bij hem hoort. Vandaag verraste hij mij met een zelf geschreven gedicht. Met mooie letters op een vel papier geschreven en dit uitgeknipt in de vorm van een ster. Dit raakte me zo diep. Die worsteling … En nu dit besef… Wauw! Wat een kracht! Lieve N., aan jouw verzoek heb ik hiermee gehoor gegeven. Jouw kracht is – doordat ik het op jouw verzoek op mijn Facebookpagina plaats – tot in de eeuwigheid terug te vinden!