Dinsdagavond, 10 december…  Vijf mensen komen bijeen om hun ervaringen in hun rouwproces met de ander te delen. Er ontstonden mooie, waardevolle gesprekken, waardoor we met iets meer vertrouwen op dat pad van rouw met al zijn hobbels, (val)kuilen en zoeken naar (nog meer) levenslust naar huis zijn gegaan. Het proces van die avond is door één van de lotgenoten/buddýs samengevat in het volgende gedicht: Vertrouwen in jezelf.

Een avond met verschillende mensen
Met het verleden, het heden en de toekomstwensen.
Het leven gaat aan niemand voorbij.
Iedereen krijgt een portie, ongevraagd, erbij.

Verlies kent vele gezichten
En kan je totaal ontwrichten.
Er is helaas geen universeel medicijn,
Zoals: “3 x daags 1”, en weg is de pijn.

Er is een lange weg te gaan
Met het bekende: Vallen en opstaan
In iedereen zit een oerkracht van leven,
Deze weerhoudt ons, om op te geven.

Ooit zal je het een plaatsje kunnen geven.
Je kunt er dan een beetje mee leven
Met behulp van Boven of lieverds om je heen.
Maar het meeste werk verzette je toch alleen !

©Wil.