DE meest gestelde vraag aan mij: ‘Hoe doe je dat, loslaten?’ Meestal wordt het met vragende ogen gesteld en gevolgd door een zucht. Een diepe zucht. Want ja, hoe doe je dat nou: loslaten?

Daarom eerst een gedicht van Nelson Mandela. Want juist hij kan het weten, toch?

Loslaten

Om los te laten is liefde nodig.
Loslaten is niet ontkennen, maar accepteren.
Loslaten betekent niet dat het me niet meer uitmaakt.
Het betekent dat ik het niet voor iemand anders kan oplossen of doen.
Loslaten betekent niet dat ik ‘m smeer, het is het besef dat ik de ander de ruimte geef.
Loslaten is niet het onmogelijk maken, maar het toestaan om te leren van menselijke consequenties en te leren dat een mensenleven eindig is.
Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten, maar elke dag nemen zoals die komt en er mezelf gelukkig mee prijzen.
Loslaten is niet anderen bekritiseren of reguleren, maar te worden wat ik droom te kunnen zijn.
Loslaten is niet spijt hebben van het verleden, maar groeien en leven voor de toekomst.
Loslaten is minder vrezen en meer beminnen.
(Nelson Mandela)

Krachtig hè?! Hij wist hoe hij moest loslaten. Ik hoor het jullie al opnieuw vragen: ‘vertel míj dan eens hoe je dat doet: loslaten?’ Twee tips:

  1. Bedenk dat het geen zin heeft om te blijven denken aan én je boos/verdrietig te blijven voelen over zaken/situaties waar je geen invloed meer op hebt. Hoe meer je ze aandacht geeft des te meer ze in je systeem gaan zitten. Erken ze als ‘oude pijn’. Erken dat ze niet meer van ‘nu’ zijn. Erken dat je alleen in het ‘nu’ andere keuzes kunt maken, en er dus anders tegen aan kunt (leren) kijken. Als je dát kunt kun je er anders mee (leren) omgaan en kun je (leren) loslaten. Het op een andere manier verweven in je leven, zodat het te dragen is.
  2. Word je bewust van je gedachten. Die komen vanuit je controlesysteem en vertellen wat er allemaal in je hoofd gebeurt. Zij beheersen (onbewust) je leven. Vraag jezelf af:

– Wat heb ik aan deze gedachte?
– Helpt deze gedachte me verder?
– Wat levert deze gedachte me op?
Als het niets positiefs is, laat ze dan los!
Sterker nog, als je toch zo goed kunt denken, denk dan positief!
Of nog sterker: VOEL. Het belangrijkste is dat je leert herkennen – lees voelen – dat je vastzit in je denken. Voel wat je gedachten je willen vertellen. Is het controle? Waarover wil je controle houden? Is het angst? Angst voor wat? Dit zijn je leermomenten. Je spiegels die je willen vertellen dat je mag voelen. En je gevoel heeft altijd gelijk. Je gevoel liegt nooit. En heeft altijd alle antwoorden! Écht waar!

Is het dan zo simpel dat loslaten? Ja!
Ik wens je veel succes! En uh … mocht je nog tips hebben, dan hoor ik ze graag, want ook ik kan ze nog goed gebruiken!