Gisterenavond kwamen er 5 dames verwachtingsvol bijeen om elkaar opnieuw te ontmoeten. Er ontstond een soort vriendinnenband, want ze voelden bij elkaar de herkenning hoe vol hobbels de weg van rouw (nog steeds) is. Maar bovenal ging het om:

Een plekje voor de liefde

Aan dit verdriet komt geen einde,
Ik blijf je missen, iedere dag meer.
Het is niet de dood die ik een plekje moet geven:
Maar mijn liefde voor jou, keer op keer weer.
(Daan Westerink)

Voortaan zijn het niet ‘zomaar’ 5 dames die bijeen komen, maar 5 ‘maatjes’. En dat zegt misschien genoeg. We ontmoeten elkaar weer in het nieuwe jaar. We hebben een activiteit bedacht, waardoor we 2020 krachtig, vrolijk, proostend, liefdevol, met warmte en nieuwe herinneringen zullen beginnen.

Delen van dit blog mag, graag zelfs. Svp onder naamsvermelding van Esther Nijbroek, begeleiding bij verlies en rouw.