Verdriet is …niet een enkel moment. Het komt niet aan, zegt zijn stukje en vertrekt. Verdriet blijft. Het blijft hangen in de stilte, wachtend om je eraan te herinneren dat liefde en verlies voor altijd met elkaar verbonden zijn.
Je rouwt niet één keer, maar elke keer als je wakker wordt naar een andere dag zonder hen. Je voelt het als een liedje speelt, als een herinnering bovenkomt, als de favoriete stoel leeg blijft.
Verdriet kondigt zich niet altijd aan. Soms fluistert het zachtjes, en andere keren botst het op je als een storm, en beneemt het je adem. Het is een vloedgolf die je onderuit trekt net als je denkt dat je de rust hebt gevonden.
Er is geen “overkomen” dit soort verlies. Er is geen definitief afscheid van de pijn die het brengt. In plaats daarvan leer je het te dragen – om naast de pijn te leven en het te laten vormen wie je bent.
Wees lief voor jezelf en voor anderen die dit onzichtbare gewicht dragen. Verdriet is een reis die je wereld dagelijks hervormt. Het gaat niet om ‘voorwaarts gaan’; het gaat om verder gaan met de liefde die nog overblijft.
Je treurt niet één keer. Je rouwt elke dag, in momenten groot en klein, in je leven.
Omdat liefde nooit sterft – het manifesteert zich in een andere vorm.
Voor iedereen die door deze storm navigeert…
je bent niet alleen.
(bron Hafiz poetry)