“Ik ben ik.
Ik ben niet normaal.
Dat wil ik ook niet zijn.
Ik doe ook niet alsof.
Ik ben niet ‘normaal’.
Ik ben wie ik ben.
Ik ben ik.

Meestal zijn we druk in de weer om ons te verhouden tot onze dierbaren, vrienden, geliefden, familie. We zijn druk met voelen wat ze nodig hebben, hoe we fijn in relatie kunnen blijven, hoe we moeilijke issues toch bespreekbaar kunnen maken of ze juist even kunnen parkeren. Soms met lood in de schoenen toch aanbellen of opbellen om het weer schoon te maken in de energie tussen jou en de ander. De belangrijkste ‘ander’ vergeten we echter nog wel eens. Diep van binnen zit het meest nabije, dierbare familielid: jijzelf! Hij of zij vraagt je om te voelen wat je nodig hebt, hoe je fijn in relatie kunt blijven, hoe je moeilijke issues toch aan durft te gaan of dat het beter is deze even te laten rusten. Hoe je je kunt verhouden tot je herinneringen, emoties. Door je onderzoek te verdiepen en je je perceptie te verschuiven kan je gaan ontdekken hoe dun de lijn wordt tussen je innerlijke en uiterlijke ‘ander’. Mysterieus genoeg is er altijd een dans van je buiten- en je binnenwereld en leiden ze je samen naar een weg van heelheid.”

(Bert van Rijnberk en Sylvia Monten)