‘Elke keer als er op je hart wordt getrapt, en dat gebeurt ons allemaal wel eens, is je hart beurs en geschrokken. Ze is op haar hoede en trekt zich terug voordat je het goed en wel in de gaten hebt. Verbazingwekkend veel mensen brengen hun dagen door in hun hoofd, met een dicht hart, onbereikbaar voor ontroering of pijn.
Je hart pantseren zodat je nooit meer gekwetst kunt worden is geen optie. Met een gesloten hart heb je de illusie dat je krachtig, onafhankelijk en veilig bent, maar de prijs die je ervoor betaalt is een gevoelsarm leven, contact verliezen met je intuïtie en verstoken zijn van levenslust.
Leven met een open hart is onze natuurlijke staat van zijn. Het betekent het leven met liefde, vreugde en vertrouwen tegemoet treden, in plaats van in angst, strijd, competitie.’ (bron Zielsgelukkig).
Tja… Is soms een (grote) uitdaging. Lukt mij ook niet altijd. Ook ik bescherm mezelf vaak genoeg door in de overlevingsmodus te stappen, het weg te redeneren, er over heen te stappen en door te gaan. Hoe doe jij dat? Durf jij te leven vanuit een open hart? Of stop jij de meest pijnlijke ook weg?