‘’Door het overlijden van mijn man veranderde mijn leven en moest ik met deze ervaring verder op weg’’ vertelde een cliënt tijdens de intake. ‘’Maar het voelde alsof ik steeds minder ruimte had en op een doodlopende weg was beland. Aan het begin van die doodlopende weg was een rotonde. Zoekende naar een uitweg  bleef ik echter die rotonde steeds weer op dezelfde manier nemen. De 3 andere afslagen werden door mij niet gezien en steeds weer koos ik de afslag naar die doodlopende weg. Mijn omgeving gaf steeds vaker signalen dat deze route niet meer de juiste was. Maar ik wist het zeker, dit was de juiste afslag. Mijn zoon heeft me zo ongeveer aan de haren hier naar toe gesleept, zo wanhopig voelde hij zich. Dit was zijn moeder niet meer. Volgens hem was ik een wegkwijnende vrouw die alle levensplezier was verloren… Maar nu zit ik bij u aan tafel…  Ik weet nu dat hij gelijk heeft. Ik wil dit niet meer… Ik wil veranderen… Maar wat is het moeilijk om deze stap te zetten… Kunt u mij helpen een andere weg te gaan?’’

En nu, 3½ maand later, laat ik haar weer los. Ze gaat haar eigen weg en kijkt weer goed om zich heen. Ze zit niet meer vast, staat sterk in haar zelfvertrouwen. En het belangrijkste: ze kan weer genieten van het leven. En dat voelt goed!