Ieder mens draagt in zijn leven een onzichtbare rugzak met zich mee. Bergt daarin zijn vreugde, verdriet, zorgen en geheimen op…
Een verzameling van wel en wee…
Vaak is de rugzak niet te dragen, maar soms ook vederlicht… dan blijft er ruimte over, maar meestal kan hij haast niet dicht!
Kijk in een verloren uurtje, heel de inhoud nog eens door.
Er kan heel vaak iets verdwijnen, wat zijn waarde reeds verloor.
En zo gaat het door de jaren heen, je pakt iets op en gooit iets weg, soms gebeurt dit vanzelfsprekend, maar vaak ook na veel overleg!!
Langzaam wordt de rugzak lichter, de levensmiddag gaat voorbij.
En bij het vallen van de avond werpt men de meeste last opzij…
Maar er blijft nog wat van waarde, wat je koestert en behoud, al schijnen het soms kleinigheden, het zijn herinneringen, meer waard dan goud.
Ieder draagt zijn rugzak, niemand die hem overneemt! En je hoeft ook niet te vrezen…, dat een dief hem ooit ontvreemd !
Het is jouw unieke rugzak en pas op het einde is hij leeg…
Alleen de meest mooie, intieme en emotionele gedachten zullen in je geheugen op je blijven wachten.
Wees zuinig op al je vrienden, want zij zullen later ook de inhoud van jouw rugzak bepalen. En…, de leuke herinneringen zul je zelf weer uit je geheugen moeten halen.
(Zielsgelukkig)

Delen van dit blog mag, graag zelfs. Svp onder naamsvermelding van Esther Nijbroek, begeleiding bij verlies en rouw.