Met de (naderende) dreiging van het coronavirus voelt de wereld anders dan anders. We voelen een soort ongezien en niet te bevatten gevaar en weten niet wat ons te wachten staat. Pas als je er door gevangen wordt voel je de indringer. Het is aan ieder van ons om met deze situatie om te gaan. Maar hoe doe je dat…
… als je na het verlies van een geliefde verstoken bent van persoonlijk contact
… als je alleen thuis zit, en het nu al lastig vindt omdat je geen sociale contacten hebt en je graag even van je af wilt praten
Wellicht beseffen we in deze periode weer des te beter dat, veel belangrijker dan een enorme voorraad toiletpapier in huis, het draait om sociale contacten, verbondenheid, belangstelling tonen, betrokkenheid, naoberschop en echte oprechte belangstelling in en voor elkaar. Daarom: heb je behoefte aan contact of een luisterend oor of ken je iemand die ik met telefonische aandacht de dag wat aangenamer kan maken, geef dan je/een telefoonnummer door per app/mail/Pb. Dan neem ik contact op. Ook als we elkaar niet (persoonlijk) kennen nodig ik je uit om je met jouw verhaal welkom te voelen!

nabij

ik ben niet bij jou
maar wel mét jou
ik houd je in gedachten vast
de bekende wegen opgebroken
zoekend naar een pad dat past

ik hoef niet oog in oog
om je te zien
niet hand in hand om te verbinden
afstand zit niet in het aantal meters
ik kan je ook van veraf vinden

ik ben niet bij jou
maar wel mét jou
zo vormen we nog altijd ‘wij’
een nieuwe betekenis van samen
een andere vorm van nabij…
(Marian van Til)