In gedachten verzonken
staan we bij de grafstenen van onze geliefden
herinneren en eren we hun
met bloemen en kaarsen
denken we met weemoed terug
aan voorbije tijden
aan een leven waarin wij samen
het geluk en verdriet met elkander deelden

Maar ook staan we stil
bij het feit dat alles sterfelijk is
zo ook het menselijk leven
en dat alleen de herinneringen aan het verleden
het enige is
dat ons nu nog rest en bind

En deze onsterfelijke herinneringen
zal onze liefde en verbondenheid
zelfs nu
de dood ons van elkander gescheiden heeft
voor altijd
in onze harten aanwezig blijven
(Mario Odekerken)