Terwijl het zonnetje de afgelopen week vrolijk scheen en ik alweer lekker buiten heb gezeten, is het weer omgeslagen en staat carnaval voor de deur. Men gaat verkleed en met een masker op een groots verkleedfeest vieren. Bijzonder is het dat je pas echt los kunt gaan wanneer je niet herkend zult worden… Eigenlijk wel een beetje jammer dat je maar één keer per jaar kunt leven zoals je zou willen. Wild. Los. En vrij! En na het vieren van Carnaval moet je terug in een vast patroon…
Ik vraag me af: wanneer zetten we eigenlijk nog meer een masker op? Omdat we niet willen dat er iemand is die iets van ons vindt of over ons zegt. We passen ons aan om vooral niet op te vallen. Misschien wel om het oordeel te ontduiken. De mening van de ander is dikwijls een leidraad voor ons eigen gedrag.

Het pad van rouw en verlies wordt ook omringd door veel meningen. Hoe vaak hoor je: ”Als ik haar/ hem was, dan zou ik het wel weten. Of “Zij blijft er wel in hangen hè?” of “Hij gaat nu alweer naar een feestje!”. Allemaal meningen van anderen die vanuit hun gezichtspunt reageren. Onze maatschappij is daarvan doorspekt en we proberen ons daar steeds weer naar aan te passen. We blijven onder het maaiveld en doen wat er van ons wordt verwacht. Zetten wij dan niet continue een masker op? Wie ben je dan achter dat masker? Wat zit er verborgen? Wat levert het je op om een masker op te zetten?
Mag je zwak zijn? Mag je verdrietig zijn? Mag je krachtig zijn? Mag je opgelucht zijn? Mag je boos zijn? Heb je een schuldgevoel? Mag je je voelen zoals jij je voelt of ga je daaraan voorbij en zet jij je masker op omdat de omgeving dat van je eist?

Kijk eens naar de manier waarop je leeft. Luister eens naar de gedachten die in jouw hoofd hoorbaar zijn. Voel eens in jouw wezen. Wat ontdek je dan? Ben jij diegene die de dag aanvaardt zoals deze komt of is jouw gedrag de algemeen aanvaarde verwachting? Als dat zo is dan hoop ik dat je zoveel vertrouwen in jezelf hebt om het masker af te leggen en jouw leven te gaan leven, zoals het voor jou bestemd is. Wild. Los. En vrij! Elke dag en elk moment. Fijn Carnaval gewenst!
(naar een blog van Troostgeschenk)

Delen van dit blog mag, graag zelfs. Svp onder naamsvermelding van Esther Nijbroek, begeleiding bij verlies en rouw.