Het is deze week de Week tegen de Eenzaamheid. Daarom wil ik aandacht vragen voor eenzaamheid in het rouwproces. Als een rouwende uit de overlevingsstand komt en het besef écht binnenkomt dat hij/zij nooit meer terug komt… Dat nooit zijn/haar stem meer zal klinken. Of dat samen leuke dingen doen verleden tijd is. Of dat het mopperen op elkaar omdat het dopje niet op de tandpasta zit… – zo’n kleine dagelijkse ergernis waarvan je misschien nu juist denkt ‘waarom mopperden we om zoiets onbenulligs?’…. Als de aandacht van hun omgeving (dan) minder wordt kunnen rouwenden zich heel alleen en eenzaam voelen in hun verdriet. Daarom heb ik onderstaand artikel van twee jaar geleden bijgevoegd waarin goed wordt verwoord hoe eenzaam iemand kan zijn in zijn/haar rouwproces. Neem jij de tijd om hier bij stil te staan? Zodat jij misschien deze week (of de komende tijd) het verschil kunt maken voor een rouwende? Ik hoop het!
https://ikmisje.eo.nl/themas/artikel/intens-alleen-na-zijn-dood