Wat doe je als je gekwetst wordt? Pantser je uit zelfbescherming je hart of blijf je het leven met vertrouwen tegemoet gaan? Volgens Susan moeten we onze harten blijven ontwapenen, want geluk ervaar je alleen met een open hart.

Dicht hart
Elke keer als er op je hart wordt getrapt, en dat gebeurt ons allemaal wel eens, is je hart beurs en geschrokken. Ze is op haar hoede en trekt zich terug voordat je het goed en wel in de gaten hebt. Verbazingwekkend veel mensen brengen hun dagen door in hun hoofd, met een dicht hart, onbereikbaar voor ontroering of pijn, waakzaam, en zetten hun hart misschien alleen open als ze in de armen van hun geliefde liggen of als ze thuiskomen van hun werk bij hun kat of hond van wie ze onvoorwaardelijk houden. Daarvan zijn ze zich misschien niet eens bewust en het is ook niet iets om te veroordelen.

Je hart pantseren zodat je nooit meer gekwetst kunt worden is geen optie. Met een gesloten hart heb je de illusie dat je krachtig, onafhankelijk en veilig bent, maar de prijs die je ervoor betaalt is een gevoelsarm leven, contact verliezen met je intuïtie en verstoken zijn van levenslust en werkelijke verbinding met anderen uit angst voor zelfverlies en afwijzing. Dat is een armoedig leven.

Rondjes schaatsen
Als je genoeg moed hebt, kun je ervoor kiezen om elke wond op je hart te verzorgen voordat het een litteken wordt en er niet te vroeg een verhullende pleister op plakken om het maar niet te hoeven zien. Je kunt ervoor kiezen om (ondanks het risico op pijn) je hart open te zetten en voluit lief te hebben en te vertrouwen op anderen. Het is als rondjes schaatsen op een ijsbaan, wetende dat je kunt vallen maar dat je ook weer overeind kunt krabbelen. Pijnlijke gevoelens worden immers pas ‘negatief ’ als ze worden onderdrukt, bevochten en ontkend, omdat je ze dan wegduwt van het licht van bewustzijn.

Wat ik probeer te doen is mijn hart openhouden of (laat ik reëel zijn) steeds opnieuw gedurende de dag te openen nadat het om wat voor reden dan ook even is dichtgeklapt. Dat dichtslaan is geen ramp. Dat gebeurt, onverhoeds, uit zelfbescherming, en bij iedereen. Je hart heeft het goed met je voor.

Leven met een open hart
Leven met een open hart is onze natuurlijke staat van zijn. Het betekent het leven met liefde, vreugde en vertrouwen tegemoet treden, in plaats van in angst, strijd, competitie, wantrouwen. Met een open hart ervaar je diep en betekenisvol contact met jezelf, je eigen emoties, anderen en alles wat leeft. Uitwisseling van hart tot hart, ook al is het vluchtig op straat met een buurtgenoot, geeft vervulling, zin en ontspanning aan het leven. Een open hart is een voorwaarde om geluk te vervaren.

Je kunnen laten raken door al het pijnlijke en geweldige dat de wereld je te bieden heeft is een groot goed. Verlies dat niet.
(Happinez.nl)

Delen van dit blog mag, graag zelfs. Svp onder naamsvermelding van Esther Nijbroek, begeleiding bij verlies en rouw.