Er is een groot misverstand over jezelf centraal stellen in het leven, over eerst aan jezelf denken en dán pas aan een ander.

Het wordt beschouwd als iets negatiefs, terwijl het tegenovergestelde (wegcijferen, opofferen) vaak gezien wordt als iets moois en nobels. Iemand anders belangrijker vinden, geven zonder iets terug te verwachten; het klinkt allemaal prachtig verlicht, maar de kans dat je serieus uit balans raakt is groot.

Want als je jezelf niet voorop stelt, heb je geen echte basis om te delen.
Jezelf op een stevige eerste plaats zetten en zorgen dat je je zaakjes op orde hebt, betekent dat je als baken kunt functioneren waar niet alleen jij maar ook anderen op kunnen varen.

Van jezelf houden als vertrekpunt in het leven, als essentieel gegeven, zorgt ervoor dat je niet afhankelijk bent van anderen voor een goed gevoel, en dus ook jezelf niet hoeft te verloochenen om dat te krijgen.

Het betekent dat je overwegend stabiel bent en zuiver kunt oordelen en reageren, niet vanuit de wens om anderen te genezen of te helpen of te pleasen, maar omdat je gebruik maakt van de uitzinnige overvloed aan energie en wijsheid van het leven.
(Marjo van Ginderen)

Delen van dit blog mag, graag zelfs. Svp onder naamsvermelding van Esther Nijbroek, begeleiding bij verlies en rouw.