We krijgen allemaal vroeg of laat te maken met verlies en rouw. En ieder gaat daar op zijn of haar manier mee om. Telkens weer valt mij op hoeveel misverstanden er nog zijn rondom verlies en rouw:
- Aan rouwen komt een eind
Nee, aan rouwen komt nooit een eind. Er wordt zo vaak gezegd dat je het moet verwerken. Dat je eerst alle feestdagen gehad moet hebben….
Verwerken klinkt als dat het ooit een keer over gaat. Niets is minder waar, want ook na jaren kan het gemis nog groot zijn. “Rouw verwerken zou betekenen dat je het achter je laat, dat het voorbij is, maar dat is het nooit. Je draagt het je hele leven als een schaduw mee”, aldus rouwspecialist Manu Keirse. Je gaat beter begrijpen en accepteren wat er is gebeurd en leert leven met het verlies. In die zin heelt tijd vaak de wond maar blijft het litteken nog regelmatig voelbaar.
- Je moet veel praten over het verlies
Praten over het verlies is een manier om om te gaan met het verlies. Maar het hoeft zeker niet de enige en ook niet de beste manier te zijn om met het verlies om te gaan. Het gaat er om of praten over het verlies bij jou past. En zo niet, dan is dat ook prima. Al is er helemaal niet over praten ook weer niet goed. Zoek een balans die voor jou goed voelt. Vind jij sporten fijn? Of lekker bezig zijn met je handen? Ook dat kan helpen om met het verlies om te gaan.
- Je hebt geen verdriet als je niet huilt
Onzin. Iedereen rouwt op zijn of haar manier. Sommigen huilen veel. Anderen huilen niet. Sommige mensen vermijden liever het voelen van het verdriet, zodat het draaglijk blijft. Anderen daarentegen huilen tranen met tuiten. Hoe dan ook, zolang het lukt om op jouw manier verder te gaan met het leven is het oké. Het wordt pas zorgelijk als je vastloopt. Als je het gevoel hebt niet meer verder te kunnen. Dan is er (professionele) hulp nodig. Maar ‘niet huilen om’ is niet per definitie een uiting van geen verdriet hebben.
- Rouwen moet je alleen doen
Ja, zo wordt het vaak gezegd. Ik kan naar je luisteren. Met je meeleven. Maar je moet het wel zelf doen.
Niet iedereen vindt het makkelijk om over zijn gevoelens of emoties te praten. Je moet echter nooit denken dat je anderen met jouw verdriet lastigvalt. Iedereen leeft met je mee. En velen willen ook graag wat voor je doen. Vaak weet je zelf niet hoe het nu verder moet. Vraag gerust om hulp. Je zult merken dat je juist dan voelt dat je er niet alleen voor staat.
En even voor de lieve toehoorders: laat hem of haar vertellen. Het is hun verhaal. Hun beleving. Al vertellen ze 1000 keer hetzelfde… Blijf geduldig luisteren. Blijf je hulp aanbieden. Dit is hun manier. Ze kunnen niet anders…. En daarmee geef je hen het gevoel dat ze er niet alleen voor staan.
Delen van dit blog mag, graag zelfs. Svp onder naamsvermelding van Esther Nijbroek, begeleiding bij verlies en rouw.
