Hoe kun je het beste omgaan met iemand die net een dierbare heeft verloren?
Wat kun je het beste zeggen? Of juist niet zeggen?
In dit blog 5 tips.
Wanneer een dierbare is overleden, krijg je er onherroepelijk mee te maken: mensen in je omgeving die je met de allerbeste bedoelingen een ‘zetje in de goede richting’ proberen te geven. Je kent ze wel: “Je moet er echt eens uit.” Of, nog erger: “Je moet het verdriet een plekje geven.” Andere bekende opmerkingen zijn: “Je mag me altijd bellen”, of “Roep maar als ik iets voor je kan doen”.
Deze opmerkingen komen vaak uit een goed hart, maar helpen jou niet altijd even goed met het verdriet waar jij mee worstelt. Ze kunnen zelfs pijnlijk zijn. Daarnaast verwachten mensen dat de rouwperiode na een half jaar wel voorbij is. Maar dat is lang niet bij iedereen het geval.
We merken dat het voor rouwenden heel moeilijk is om aan te geven wat je dan wél wilt. Juist omdat je omgeving het zo goed bedoelt. En misschien ook omdat je bang bent dat mensen jou een zeur vinden – en dat je uiteindelijk alleen komt te staan.
Om jou wat meer handvatten te geven, hebben we deze lijst samengesteld. Deel het met je omgeving, zodat zij ook een beter beeld krijgen van hoe ze jou het beste kunnen benaderen in deze moeilijke periode. Maar onthoud ook: rouw is vooral heel persoonlijk, deze lijst is dus niet compleet.
*1 Onthoud: uiterlijke schijn bedriegt
Het lijkt er misschien op dat ik het allemaal weer voor elkaar heb, dat ik er overheen ben en dat alles weer op rolletjes loopt. Ik lach misschien weer en ja, ik zie er vandaag inderdaad op m’n paasbest uit – maar intussen ga ik van binnen nog steeds kapot van verdriet. Mijn verdriet is niet altijd even goed zichtbaar, maar het is er wel elke dag.
*2 Nodig mij gewoon eens uit voor een kopje koffie of een etentje
Wie echt wil helpen, biedt concrete hulp aan. Aan een vrijblijvend “Je mag me altijd bellen” heb ik eigenlijk niet zoveel. Dat doe ik hoogstwaarschijnlijk toch niet, ik voel me bezwaard. Het is beter als iemand vraagt: “Vind je het fijn om elke week een kopje koffie te komen drinken?” Of: zal ik voortaan elke vrijdag even bellen om te zien hoe het met je gaat?”
*3 Heb geduld met mij, blijf een luisterend oor
Ik weet het, mijn emoties vliegen geregeld uit de bocht. Maar heb alsjeblieft geduld met mij, jouw luisterend oor is belangrijk voor mij – ook al zeg ik het niet met zoveel woorden. Ik vind het fijn dat ik mijn hart kan uitstorten bij jou, zonder veroordeeld te worden. Door erover te blijven praten, maak je mij echt niet verdrietiger dan ik al was. Wees er dus niet bang voor.
*4 Moedig mij aan, MAAR…
Je mag mij aanmoedigen, maar niet pushen. Moedig mij aan om aardig voor mezelf te zijn, maar push mij niet om te voldoen aan ieders verwachtingen. Want dat ideaalplaatje, dat ben ik nu gewoon even niet. Hoe graag ik dat ook weer zou willen zijn.
*5 Ik ben niet altijd in staat om te praten
Soms heb ik het gevoel dat ik er niet over wil praten, niet over kán praten. Wees je hiervan bewust. Aan de andere kant betekent dit niet dat ik er niet op een later moment over wil praten. Misschien voel ik me op een ander moment beter in staat om over mijn dierbare overledene te praten, dat verschilt echt van moment tot moment.
Met dank aan www.wietroostmij.nl voor deze opsomming. Heb jij andere tips? Hoe heeft jouw omgeving jou geholpen? Laat het weten in een reactie hieronder zodat wij elkaar nog beter tot steun kunnen zijn!